ya hani özgeçmişimi yitirdiğim o yeknesak manzumda kazanacaktım geleceğimi,
bitevi şerefli mağlubiyetlerde – mağrur, sığ, esrik; yinelenen bir keşke: Şerefe !
bir tektekçi meyhanesinin önünde terkedecektim kafiyelerimi,
emeğimi esirgeyecektim gayrı, pek de ebeveynce payelenecektim o rant barışından,
velisiz büyüdükçe dizelerim, henüz sağlam bir içorganında yargının -ki hayret verici;
doğuştan esnek bir dedikodunun hantal cambazları gibi; sırım, sırım, sırım! gibi; sırrım gibi
bir oğlan aşık olacağı ilk kadının sarışın olacağını,
sanki esmermiş gibi hatırlayacağını yanında uyanacağı ilk kadının,
ve nihayet bir kumralla evleneceğini
ancak müşterim olduğunda öğrenecekti ve birden tapusunu kaybediverecekti sesinin?
hani bir kızın kızlığa jübilesinde,
çatal / bariton bir dil bulacaktım ya Zülfikar?
ah! ilhamlar benden bilinecekti, ithamlar gövdeme velinimetti hani, gövdeme benim de,
benim de ipoteklenecekti Mayıs?
geride bıraktıklarım ayaklandıkça ben oturup yazacaktım,
ben oturup yazdıkça yayınlayacaklardı; yayacaklardı şiirlerimi...
sözden sözcükten kerpiç; piç boynuzlar gibi bağlayacaklardı kruvaze şehirlerin
aynı odada iki ayrı karyolada büyüyen nemfoman ilik ve kronik zampara düğmelerini...
pek makice kalacaktı istanbul kazan; kepçe kulaklarım,
ve kulaklarımı köklerce geçmiş şiirlerimi yaprak yaprak toplayıp,
seni senden adabıyla istemeye getirecektim Ölüm...
* published in Underground Poetix #8 in Mar. 11
